Nadat ze in 2013 na vijftien glansvolle jaren haar tennisracket aan de wilgen had gehangen, wilde ze dolgraag moeder worden. Met haar partner Marijn en diens tienerdochter Dagmar uit een eerdere relatie vormde Esther al een gezin, maar ze verlangde ook naar een eigen kind.
Dwarslaesie
Het werd haar echter afgeraden zwanger te worden, vanwege een afwijking in haar bloedvatenstelsel. Esther was op haar achtste al geopereerd aan vaten rondom haar ruggenmerg, waarbij ze een dwarslaesie opliep. Sindsdien zit ze in een rolstoel. Toen artsen haar vertelden dat een zwangerschap te risicovol was door die bloedvatafwijking, reageerde Esther erg geëmotioneerd.
Draagmoeder
Ze wist zich echter snel te herpakken. ‘Draagmoederschap was op dat moment voor ons financieel niet haalbaar, dus wilden we adoptie verder uitzoeken,’ vertelt Esther in MAX Magazine. Na tweeënhalf jaar kwam de optie draagmoederschap echter weer ter sprake. ‘We vonden uiteindelijk een draagmoeder in Canada. In dat land is draagmoederschap niet commercieel en doet een vrouw het om stellen te helpen tegen een onkostenvergoeding.’
Noodlot
Vlak voor de bevalling in september 2019 vlogen ze naar Canada. Marijn mocht de navelstreng doorknippen, waarna dochter Jinte op Esthers buik werd gelegd. ‘Ik voelde me gelijk moeder. Zó waanzinnig.’ De eerste vier maanden thuis waren heerlijk. Stiefdochter Dagmar was ook apetrots. ‘We vormden een gelukkig gezinnetje, tot het noodlot toesloeg en ik de diagnose borstkanker kreeg. Ik donderde ineens van die roze wolk af.’
Zelfmedelijden
‘Het is misschien een dooddoener, maar door tegenslag word je uiteindelijk sterker,’ zegt Esther in MAX Magazine. ‘Ik heb zeker weleens zelfmedelijden gehad, maar daar heb je niks aan.’
