Als Art en Simone samen aan de keukentafel schuiven, onder het genot van een mok gevuld met thee uit Parijs, krijgt het gesprek een emotionele wending. Art voelt Simone aan de tand door te vragen waarom ze in interviews wel eens laten vallen heeft ‘dat ze spijt voelt, omdat ze pas laat is gaan nadenken over een kinderwens’. Simone beaamt dit nog altijd en blikt terug: ‘Ik dacht, ik ga eerst mijn vak goed doen, ik zag mezelf gewoon niet jong met kinderen. Tegen de tijd dat ik het graag wilde, ja, toen lukte het gewoon niet meer.’

Teuntje

Simone en Guus verloren samen in de jaren 90 hun dochter Teuntje, na een zwangerschap van zeven maanden. ‘Het is een beetje een rare loop van omstandigheden geweest. Het is natuurlijk een keer gelukt, maar dat is helaas misgegaan’, legt Simone uit. ‘Dus ik weet ook wat ik mis. Dat was het wrange ervan. Ik dacht later, had het mij maar niet laten meemaken. Dan had ik nooit geweten wat ik had gemist’, vertelt ze. Art wil nog meer de diepte in en vervolgt zijn vragenvuur: ‘Als je dat niet had meegemaakt, dan?’ Simone onderbreekt Art zijn vraag en verduidelijkt haar verhaal: ‘Dan had ik het nooit geweten wat het is om moeder te zijn. Hoe geweldig ik het vond. Uiteindelijk zag ik mijzelf heel graag met kinderen. Alleen een beetje later. Dat is jammer genoeg daarna ook niet meer gelukt. We hadden van alles geprobeerd’, vertelt ze zichtbaar aangeslagen terwijl ze omhoog kijkt om, zo lijkt, haar tranen te bedwingen.

Rouwproces

Simone heeft zich vaak afgevraagd ‘wat de reden is dat ze dit heeft moeten meemaken’. Ze zucht diep terwijl de tranen in haar ogen staan en vervolgt: ‘Ja, dan ga je ook weer door van alles heen, natuurlijk. Je komt in een soort rouwproces terecht. Van, dat is dus niet voor mij weggelegd, of dat is niet voor Guus en mij weggelegd, om samen nog een kind te hebben. Dat is wel pittig ja.’

‘Ik kan er iets mee’

Hoewel het leed van Simone nog altijd pijnlijk zichtbaar is, weet ze een ‘eigen draai’ te geven aan haar verdriet. ‘Ik kan bepaalde rollen op een bepaalde manier spelen. Dan kan ik het gebruiken.’ Art besluit dat Simone haar pijn kan omzetten naar iets positiefs en hier mensen troost mee kan bieden. De actrice stemt daar volledig mee in: ‘Daar ben ik dan ook wel blij om, dat ik zo’n vak heb. Dat ik er iets mee kan.’

Bron: