Ibrahim, een 20-jarige jongeman uit Marokko, deelt zijn ervaringen en teleurstellingen nadat hij naar Europa kwam met de hoop om hier welvarend te worden. In plaats daarvan overweegt hij nu om terug te keren naar Marokko.
Ibrahim groeide op in een eenvoudige familie in Fez, Marokko, met drie zussen en vijf broers. Zijn vader werkte hard om het gezin te onderhouden, maar het leven was niet gemakkelijk. Ibrahim droomde van een betere toekomst voor zichzelf en zijn toekomstige kinderen.
Op een dag zag Ibrahim foto’s van Nederland op internet en hoorde hij verhalen over de kansen en ondersteuning die de Nederlandse overheid bood aan immigranten. Deze verhalen overtuigden hem ervan dat Nederland de plek was waar hij zijn dromen kon waarmaken. Hoewel zijn familie bezorgd was en niet wilde dat hij vertrok, besloot hij toch te gaan.
Om naar Nederland te komen, had Ibrahim geld nodig voor een vliegticket. Hij leende geld van zijn oom met de belofte om het later terug te betalen. Eenmaal in Nederland realiseerde hij zich dat de verhalen die hij had gehoord niet klopten.
Ibrahim landde op Schiphol zonder duidelijk plan en wist niet waar hij naartoe moest. Hij hoorde van anderen over een plek in Ter Apel waar hij kon verblijven en ging daar naartoe in de hoop hulp te krijgen bij het vinden van werk en huisvesting.
Helaas ontdekte hij al snel dat het niet zo eenvoudig was. Hij moest allerlei formaliteiten doorlopen en lang wachten voordat hij hulp kon krijgen. Dit was niet wat hij zich had voorgesteld.
Ibrahim wilde graag werken en zijn familie financieel ondersteunen, maar na twee jaar in Nederland begrijpt hij niet waarom hij nog steeds geen verblijfsvergunning heeft gekregen.
Hij benadrukt dat hij een goede jongeman is en geen problemen veroorzaakt. Soms slaapt Ibrahim bij vrienden die hij heeft gemaakt, maar soms overnacht hij ook in het park.
Zijn situatie is verre van ideaal, en Ibrahim verlangt ernaar om terug te keren naar Marokko, waar hij tenminste nog toekomstperspectief ziet. In Nederland heeft hij niet gevonden wat hij zocht.
Zijn droom om welvarend te worden in Europa lijkt vooralsnog onvervuld, en Ibrahim is vastbesloten om terug te keren naar zijn geboorteland, waar hij hoopt een betere toekomst te vinden.
Ibrahim deelt zijn gevoelens van teleurstelling en frustratie over zijn ervaringen in Nederland, waar hij hoopte zijn leven te verbeteren maar tegen onverwachte uitdagingen aanliep.
In Nederland aankomen met grote dromen van welvaart en kansen, besefte Ibrahim al snel dat de realiteit anders was dan wat hij had verwacht. Zijn beslissing om zijn geboorteland te verlaten, werd beïnvloed door verhalen van anderen die lovend spraken over Nederland.
Helaas ontdekte Ibrahim na aankomst dat de overgang moeilijker was dan hij had gedacht. Zijn dromen om snel werk te vinden en financiële stabiliteit te bereiken, werden al snel verstoord door bureaucratische procedures en onzekerheden over zijn verblijfsstatus.
Ondanks zijn vastberadenheid om een bijdrage te leveren aan de samenleving en zijn goede gedrag, heeft Ibrahim nog steeds geen verblijfsvergunning ontvangen. Zijn onzekerheid over zijn toekomst in Nederland heeft zijn verlangen om terug te keren naar Marokko versterkt.
Ibrahim heeft momenteel geen stabiele huisvesting en leeft soms bij vrienden of slaapt zelfs in het park. Dit is niet het leven dat hij zich had voorgesteld toen hij naar Nederland kwam in de hoop op een betere toekomst.
Zijn verhaal illustreert de uitdagingen en onzekerheden waarmee veel immigranten worden geconfronteerd wanneer ze hun thuisland verlaten in de zoektocht naar een beter leven elders. Hoewel hij vastbesloten was om in Nederland succes te behalen, staat Ibrahim nu voor een moeilijke keuze: blijven en blijven vechten voor zijn dromen, of terugkeren naar Marokko in de hoop op een betere toekomst daar.
