Op een online forum voor ouders, heeft een mama onder de schuilnaam ‘ILoveKermit’ een inkijk gegeven in haar job bij het crematorium. Ze beantwoordde er de meest uiteenlopende vragen van geïnteresseerde surfers.

De vrouw vertelt op Mumsnet dat ze in het crematorium aan de slag ging nadat ze het leger had vaarwel gezegd en naar eigen zeggen “op een kruispunt” stond in haar leven. Ze vindt haar job fantastisch en haalt er voldoening uit “mensen te helpen tijdens hun meest kwetsbare momenten”.

“Ik spreek over de as met hun naam, maar voel er geen enkele emotie bij, omdat ik de persoon nooit gekend heb”, legt ze uit. “Ik word wel droef als het om baby’s gaat, of kleine kinderen, of mensen van mijn eigen leeftijd. Maar dat houd ik voor mezelf.”

“Deze job maakt dat ik mijn leven omarm en dat ik ten volle leef. Ik maak me niet druk om kleine dingen, omdat ik weet dat er iemand slechter af is dan ik.”

Steentje

Geruchten dat er wel eens lichamen of asresten verwisseld raken, drukt de vrouw meteen de kop in. Volgens haar krijgen nabestaanden “met 100 procent zekerheid” de correcte as, dankzij een sluitend identificatiesysteem. Ook in België is dat het geval: in de kist wordt voor de verassing een vuurvast steentje gelegd, waarop een nummer staat gegraveerd. Dat nummer verwijst naar de documenten die zijn opgemaakt met de naam van de overledene erop.

“De oven moet minimaal 850 graden warm zijn”, aldus de werkneemster. “9 van de 10 keren vat de kist al vuur van zodra je de deur opent.”

“Een gemiddelde crematie duurt tussen de 70 en 90 minuten, afhankelijk van hoe de overledene aan zijn eind kwam, gewicht, leeftijd, geslacht … Soms duurt het langer en soms net minder lang. Ik heb al een crematie van 60 minuten gedaan en één die drie uur duurde.”

Pacemaker

“De regel is dat de crematie afgelopen is als de laatste oranje flikkering uitgedoofd is. We hebben een kijkgaatje om na te gaan hoever de crematie al gevorderd is. We dragen ook hittebestendige kledij en ik draag een mondmasker als ik met de assen bezig ben.”

Na de crematie worden alle metalen objecten, zoals vijzen uit operaties of piercings, verzameld en weggeschonken voor recyclage of terugbezorgd aan de familie. En hoewel crematies een zekere routine worden voor wie in een crematorium werkt, krijgen de werknemers soms te maken met ongewone situaties. “Ik heb al eens een pacemaker horen afgaan: dat was een grote explosie; gelukkig raakte de oven niet beschadigd.”

“Bij een stroomstoring schakelt de oven uit. De crematie gaat dan nog verder, maar wel erg langzaam. We mogen de deur van de oven onder geen enkele omstandigheid openen, zelfs al staat het hele crematorium in brand.”
En zou de mama zelf ook voor een crematie kiezen? “Zeker. Laat mij alsjeblieft geen wormenvoer zijn.”

Bron: