Niet alleen de breuk met Nicol heeft Peter flink beziggehouden, ook zijn ziekenhuisopname kende ingrijpende gevolgen. ‘Ik ben vorig jaar bij mijn zoon Mark onwel geworden, ik zakte zo van de stoel af en ben toen naar het ziekenhuis vervoerd. De artsen dachten aan een hersenbloeding. Ik was niet bij kennis, maar Nicol en mijn dochter Inge hebben toen afscheid van me moeten nemen. De neuroloog vertelde dat ik in een lijkzak naar huis zou worden vervoerd.’
Verandering
‘Mijn kinderen en Nicol zaten in de familiekamer. Ik had een hartslag van dertig slagen per minuut. Vervolgens kreeg ik allerlei scans, kwam ik voorzichtig bij en heb toen het infuus uit mijn lichaam getrokken, ben in mijn onderbroek mijn Rolls Royce in-gestapt en naar huis gereden. Ik weet nog goed dat ik kort voor ik de auto instapte vroeg: Hebben ze hier ergens worstenbroodjes? Ik stierf van de honger. Daarna ben ik het leven wel anders gaan bekijken. Mijn hele leven is veranderd. Er is nooit precies duidelijk geworden wat ik had, ze denken aan een hersenbloeding en een te hoog suikergehalte. Maar dat is niet zeker.’
Zeventig glazen bier
Peters ziekenhuisopname en de breuk met Nicol hebben van hem een compleet ander mens gemaakt. ‘Sinds Nicol weg is, heb ik mijn leven rigoureus omgegooid. Ik drink geen alcohol meer, eet en drink geen suikers meer. Ik ben 25 kilo afgevallen. Vroeger at ik mijn eigen bord en dat van Nicol leeg en dronken we samen tien flessen cava op. Ik heb voor vijf man gewerkt en voor zeven man gedronken. Er waren avonden dat ik vijftig tot zeventig glazen bier dronk. Daarna ging ik vaak nog even wat eten. Er was niemand die meer kon drinken dan ik.’
Zeg nooit nooit
‘Met Nicol ging ik veel uit eten en dat ging met een hoop drank gepaard. Sinds het over is met Nicol ben ik niet meer uit eten geweest, beweeg ik meer en eet ik gezond. Ik kook zelf of er wordt voor me gekookt. Ik voel me nu veel beter. Ik wil nog een kilo of tien kwijt. Ik ga niet zeggen dat ik nooit meer alcohol ga drinken. Maar ik heb er ook geen behoefte aan.’
