Presentator Jan Versteegh heeft een zware dag achter de rug. In een openhartige column voor LINDA.nl vertelt hij over het verlies van zijn peettante Jannie, die een bijzondere plaats in zijn leven innam. De uitvaart, die afgelopen woensdag plaatsvond, raakte hem diep. “Dit keer huilde ik niet alleen om haar verlies, maar ook omdat ik zelf verdrietig was,” schrijft hij.

Een speciale band, geen gewone tante
Jannie was geen tante in de traditionele zin, maar een van de beste vriendinnen van Jan’s moeder. “Ze was klein en rank, maar haar daden waren groots,” herinnert Jan zich. Haar positieve houding en attentheid maakten haar uniek. “Geen verjaardag ging voorbij zonder dat ze even langskwam, zelfs op oudejaarsdag, mijn geboortedag.”

Haar kinderen deelden tijdens de uitvaart een emotionele speech, die Jan aan het denken zette over het leven, de dood en zijn eigen ouders. “Ik pakte de hand van mijn moeder en kneep er zacht in,” schrijft hij, zich afvragend hoe hij ooit haar leven in woorden zou kunnen vatten.

Verdriet en een onverwacht moment van luchtigheid
De dag zat vol met reflectie en rouw, maar eindigde met een ironisch voorval. Tijdens de wandeling terug naar de auto stapte Jan in hondenpoep. Het alledaagse incident bood een wrang contrast met de zwaarte van de dag en bracht een onverwachte glimlach.

In zijn column benadrukt Jan hoe verdriet en reflectie vaak samenkomen. Hij weet een dag vol afscheid en pijn op een menselijke, herkenbare manier te delen. “Het leven is niet altijd eerlijk, maar de dood is keihard,” besluit hij.