Beau van Erven Dorens heeft een moeilijke week achter de rug. Hij kan zijn tranen niet bedwingen als zijn zoon Jan twee dagen onbereikbaar is tijdens zijn backpackavontuur in Azië. De onzekerheid en angst hebben diepe indruk op hem gemaakt, wat hij openhartig deelt in zijn column in het AD.
Jan gaat Backpacken
In de afgelopen jaren heeft Beau niet stilgezeten, en het resultaat is een groot gezin met een elftal kinderen, die nu grotendeels hun eigen levens leiden. Hoewel het logisch is dat zijn kinderen opgroeien en hun eigen weg vinden, brengt dit ook de nodige stress met zich mee. Beau vraagt zich voortdurend af of alles wel goed gaat zonder zijn toezicht. Deze zorgen worden versterkt nu zijn achttienjarige zoon Jan besloten heeft om te gaan backpacken in Azië.
Vermist in Laos
Beau staat normaal gesproken continu in contact met Jan, maar deze week ging het helemaal mis. In zijn column vertelt hij dat hij twee hele dagen niets van zijn zoon heeft gehoord. “Telefoon geeft geen gehoor, berichten komen niet aan.” Jan zou zich in het noorden van Laos moeten bevinden, maar Beau weet dat niet zeker. “Hij is in zijn eentje. Achttien jaar. Verdomme.”
De situatie veroorzaakt grote paniek in huize Van Erven Dorens. “Ik word om drie uur ’s nachts wakker en pak meteen mijn telefoon. Stilletjes, om haar niet wakker te maken.” Beau’s onrust is duidelijk voelbaar als hij beschrijft hoe hij in het midden van de nacht naar WhatsApp grijpt. “Mijn vingers vliegen naar WhatsApp… Mijn ademhaling slaat over. Heeft hij geantwoord? Nee… Weer niks. Ik zie maar één vinkje.”
De Angsten van een Vader
Beau kan het niet meer aan. “We maken ons zorgen. Twee dagen lang hebben we ons sterk gehouden,” schrijft hij. De angsten die hem teisteren zijn intens en soms irrationeel. “Er hoeft maar één engerd te zijn, die daar ’s nachts de tent open ritst. Of een rebellengroep. China vind ik ook eng.” Hij vreest dat zijn zoon in gevaar is, misschien wel het slachtoffer van een verschrikkelijke situatie. “Ik ben bang dat hij door ‘enge Chinezen’ is vermalen tot babi pangang.”
Opluchting en Blijdschap
Het gezin is in diepe paniek en de angst lijkt geen einde te kennen. “Om zeven uur ’s ochtends breng ik Selly thee op bed. Ze heeft nauwelijks geslapen. We omhelzen elkaar snikkend.” Dan, plotseling, komt er een bericht van Jan. Hij had simpelweg slecht bereik gehad. De opluchting en blijdschap die Beau en zijn vrouw ervaren, zijn onbeschrijfelijk. “We dansen van geluk. Is alles toch nog goedgekomen.”
Reflecties op Ouderschap
Dit incident heeft Beau aan het denken gezet over het ouderschap en de uitdagingen die het met zich meebrengt. Het grootbrengen van kinderen, vooral als ze volwassen worden en hun eigen weg gaan, is een proces vol zorgen en onzekerheden. Beau’s ervaring met Jan’s verdwijning benadrukt de kwetsbaarheid en de diepe emotionele betrokkenheid die ouders voelen voor hun kinderen, ongeacht hun leeftijd.
De Onmiskenbare Liefde van een Vader
Beau’s angst en bezorgdheid voor Jan zijn een krachtig bewijs van de onvoorwaardelijke liefde die hij voor zijn kinderen voelt. Het laat zien hoe sterk de band tussen ouder en kind kan zijn, zelfs als ze fysiek ver van elkaar verwijderd zijn. De ervaring heeft Beau niet alleen veel stress bezorgd, maar ook laten inzien hoe belangrijk het is om vertrouwen te hebben in zijn kinderen en hun vermogen om op eigen benen te staan.
Terugblik en Vooruitzicht
Na de opluchting van het horen dat Jan veilig is, kijkt Beau terug op de afgelopen dagen met gemengde gevoelens. Hij beseft dat zijn angsten soms irrationeel waren, maar ook dat ze voortkwamen uit een diepe liefde en zorg voor zijn zoon. Het incident heeft hem doen inzien hoe belangrijk het is om los te laten en vertrouwen te hebben in de keuzes van zijn kinderen.
De Realiteit van Opvoeden
Opvoeden is een voortdurende balans tussen beschermen en loslaten. Beau’s ervaring onderstreept de uitdagingen en de vreugden van het zien opgroeien van kinderen. Het herinnert ouders eraan dat, ondanks de angst en de zorgen, het essentieel is om kinderen de ruimte te geven om hun eigen avonturen te beleven en te leren van hun eigen ervaringen.
Een Hoopvolle Toekomst
Voor Beau en zijn gezin eindigde deze beproeving gelukkig goed. Het incident heeft hem echter ook waardevolle lessen geleerd over vertrouwen en het belang van communicatie. Hij beseft dat, hoe moeilijk het ook kan zijn, het belangrijk is om kinderen hun eigen weg te laten vinden en hen te ondersteunen in hun zoektocht naar onafhankelijkheid.
Beau van Erven Dorens’ verhaal over zijn zoon Jan is een krachtige herinnering aan de emoties en zorgen die ouders doormaken. Het toont de diepgaande impact van liefde en zorg op het ouderschap en benadrukt de noodzaak om vertrouwen te hebben in de veerkracht en zelfstandigheid van onze kinderen. Terwijl Beau terugkijkt op deze uitdagende week, doet hij dat met een hernieuwd gevoel van dankbaarheid en een sterker vertrouwen in de toekomst.
